Konsystencja betonu jest to stopień płynności mieszanki betonowej. Konsystencja obrazuje więc zdolność mieszanki betonowej do odkształceń pod wpływem obciążenia. W zależności od metody badania, obciążenie może być zarówno ciężarem własnym mieszanki, jak i dodatkowym oddziaływaniem zewnętrznym. Konsystencję betonu określa się również nazwami np. wilgotna, plastyczna, półciekła czy ciekła.
W normie PN-EN 206 „Beton – Wymagania, właściwości, produkcja i zgodność” klasa konsystencji nierozerwalnie związana jest z metodą badawczą na podstawie której jest określana. Metody nie są ze sobą powiązane w zależnościach i każda traktowana musi być indywidualnie. Norma dopuszcza następujące metody badania konsystencji betonu:
W Polsce najpopularniejszą metodą badania konsystencji betonu jest metoda stożka opadowego. Metoda opadu stożka polega na zbadaniu różnicy wysokości, jaką będzie miała mieszanka betonowa umieszczona w formie i po jej zdjęciu. Na podstawie różnicy wysokości można odpowiednio sklasyfikować konsystencję mieszanki. Proces badania jest ściśle opisany przez normę PN-EN 12350-2 „Badania mieszanki betonowej. Część 2: Badania konsystencji metodą opadu stożka.” Warto jednak zwrócić uwagę na różnice pomiędzy tzw. starą normą PN-88/B-06250, a „nową” PN-EN 206. Stara norma określa konsystencję betonu symbolami od K-1 do K-5 a nowa od S1 do S5 ale wartości nie są równoważne tzn. np. konsystencji K-5 częściowo odpowiada konsystencja S3.
Konsystencja betonu powinna być dobrana przez projektanta w zależności od sposobu transportu i wbudowania. Jeśli konsystencja nie została określona to warto skonsultować się producentem betonu, który powinien pomóc prawidłowo ją dobrać.
*sugerowane rozwiązanie; dla pewności potwierdź to z naszym przedstawicielem handlowym, który po uzyskaniu od Ciebie pełnych informacji o inwestycji, pomoże dobrać najlepszy produkt